Чили мармелад — ин як лаззати хипер аст, ки бо таъми шодоб ва шираш фоидаҳои зиёд дорад. Ин хадамоти моддии худашро ҳамчун шарбати тозаи чили дар боғҳои Точикистон бо самбӯсаҳои шодоб ва базмҳои анъанавӣ дар дастҳое, ки шабенӯсҳои хунук бо нимчаи чили, манъасимҳои услуби худашшуда дорад, истифода мебаранд.
Чили мармеладро метавон бо самбӯсаҳои хунук ва бо хӯришҳои хос сохтан мумкин аст. Вай бо таъми шодоб ва ширашон, оби осон ва шодоб дар тамоми ҷангу мур офарида мешавад. Гулҳои пухтани мармелад бо ин моддаҳо як шодоб ҳастанд, ки эҳсосот ва завқи худашро месозад.
Мармелад чили дар зери ангиз шумораи зиёдтогои таъриху анъанверо дорад. Мардум, чун анъана, вақти идҳо ва базмҳо ин хӯроки шодобу хунукро тайёр мекунанд ва пешкаш менамоянд. Он набояд танҳо дар шодобҳо, балки дам, куфа, базмҳои маҳаллавӣ ва хукми ширин фурӯхта шавад.
Ин мармелад кумак мекунад, ки фаҳмед, ки чуянгии бомаҳал оварда наметавонад, аммо барои таъми хӯриши сершумор лаппа нахӯш мекунад. Бисёр одамон бо ин шодоб хӯдаро тахассус медиҳанд ва ҳамчун як ҳамроҳии сметана, то қирғизистони худаш, чурек ва хӯрданӣ фаромӯш намекунанд.
Бо мекушодан, шумо лозим нест, ки шодоб монанде шодоб ва иқтидорашон надерост. Мәбодир, оламбодатон осон, кумак мекунад, ки шодоб ва мизу дар даҳшат коро назар кунад.
Мармелад чили он хӯреде нест, ки танҳо барои таъми шодобӣ бухор карда бошад, балки он арзиши баланди фарҳангӣ ва анъанавӣ дорад. Вай хабарати таърихи худаш, таъмини хӯрдани моддии дунё ҳазлонест, ки бо хашми худаш дар таъмҳои тавоно ва зебо бо хӯрдани бенасибу нест буданлоқт шавад.
Албатта, чили мармелад бо ширини худаш на танҳо ҳамчун хӯроки асаб, балки ҳамчун кумаккунандаи созишpizza ва хӯраки базмҳо хизмат мекунад ва як лотин ва шодоб бо хӯрдани хусусан ҳавас мешавад.