فلفل چیلی به دلیل تندی منحصر به فرد خود، بخش مهمی از بسیاری از غذاهای سراسر جهان را تشکیل می دهد، به ویژه در غذاهای چینی (به ویژه در غذاهای سیچوانی)، مکزیکی، تایلندی، هندی و بسیاری دیگر از غذاهای آمریکای جنوبی و آسیای شرقی.
غلاف فلفل چیلی از نظر گیاه شناسی توت است. هنگامی که به صورت تازه استفاده می شوند، اغلب آنها را مانند سبزیجات تهیه و مصرف می کنند. غلاف های کامل را می توان خشک کرد و سپس له کرد یا به پودر فلفل تبدیل کرد که به عنوان ادویه یا چاشنی استفاده می شود.

فلفل قرمز را می توان خشک کرد تا ماندگاری آنها طولانی شود. فلفل چیلی را میتوان با آبکردن، غوطهور کردن غلافها در روغن یا با ترشی کردن نیز حفظ کرد.
بسیاری از فلفل های تازه مانند پوبلانو دارای پوست بیرونی سفت و محکمی هستند که در هنگام پختن تجزیه نمی شود. فلفل قرمز را گاهی به صورت کامل یا در برشهای بزرگ، بو داده یا روشهای دیگری برای تاول زدن یا زغالکردن پوست استفاده میکنند تا گوشت زیر آن کاملاً پخته نشود. هنگامی که سرد می شود، پوست ها معمولاً به راحتی جدا می شوند.
فلفل قرمز تازه یا خشک اغلب برای تهیه سس تند استفاده می شود، یک چاشنی مایع – که معمولا در بطری های موجود در بازار موجود است – که ادویه را به غذاهای دیگر اضافه می کند. سس های تند در بسیاری از غذاها از جمله هاریسا از شمال آفریقا، روغن چیلی از چین (در ژاپن به عنوان رایو شناخته می شود) و سریراچا از تایلند یافت می شود. فلفل خشک نیز برای دم کردن روغن پخت و پز استفاده می شود.
فلفل چیلی بدون آفتکشهای طبیعی و بدون آفتکش ما با افزودنی صفر اکنون به کشورها و مناطقی که دوست دارند از آن هنگام پخت و پز استفاده کنند، به فروش میرسد. گواهینامه های BRC، ISO، HACCP، HALAL و KOSHER در دسترس هستند.