Kurkuma wordt al eeuwenlang in Azië gebruikt en is een belangrijk onderdeel van de Ayurveda, de Siddha-geneeskunde, de traditionele Chinese geneeskunde, Unani[14] en de animistische rituelen van Austronesische volkeren. Het werd eerst gebruikt als kleurstof, en later vanwege zijn veronderstelde eigenschappen in de volksgeneeskunde.
Vanuit India verspreidde het zich samen met het hindoeïsme en het boeddhisme naar Zuidoost-Azië, omdat de gele kleurstof wordt gebruikt om de gewaden van monniken en priesters te kleuren. Kurkuma is vóór Europees contact ook aangetroffen op Tahiti, Hawaï en Paaseiland. Er is taalkundig en indirect bewijs van de verspreiding en het gebruik van kurkuma door de Austronesische volkeren in Oceanië en Madagaskar. Vooral de bevolkingen in Polynesië en Micronesië zijn nooit in contact gekomen met India, maar gebruiken kurkuma op grote schaal voor zowel voedsel als kleurstof. Onafhankelijke domesticatiegebeurtenissen zijn dus ook waarschijnlijk.
Kurkuma werd gevonden in Farmana, daterend tussen 2600 en 2200 v.Chr., en in het graf van een koopman in Megiddo, Israël, daterend uit het tweede millennium v.Chr. Het werd vermeld als een kleurstofplant in de medische spijkerschriftteksten van de Assyriërs uit de bibliotheek van Assurbanipal in Nineve vanaf de 7e eeuw voor Christus. In het middeleeuwse Europa werd kurkuma 'Indiase saffraan' genoemd.
Onze natuurlijke en pesticidenvrije kurkumaproducten met ZERO-additief worden nu populair verkocht aan de landen en districten die het graag gebruiken bij het koken. ISO-, HACCP-, HALAL- en KOSHER-certificaten zijn beschikbaar.